- ὑπεικαθεῖν
- ὑπεικ-ᾰθεῖν, [tense] aor. 2 ofA
ὑπείκω, ὑπεικάθοιμι S.El.361
, Pl.Ap.32a; [ per.] 3pl.ὑπείκαθον A.R.4.339
; [ per.] 3sg.ὑποείκαθε Orph.A.706
; [tense] pres. part. ὑπεικαθέων (as if from Υπεικᾰθέω) Opp.H.5.500.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.
